Ho Chi Minh

Goodmorning Vietnam!
Na een reis van 27 uur konden we dit door de aankomsthal van ho chi minh airport schreeuwen! Zondagmorgen veel te vroeg keurig op tijd stonden Albert en Egberdien klaar om ons weg te brengen naar Schiphol. Parkeren bleek lastig door de dakkoffer, dus de kiss en ride strook gebruikt om ons gedag te zeggen. Na het gebruikelijke welkome gedagzegritueel en een paar keer extra zwaaien was de draaideur daar. Ons avontuur kan beginnen! Dit maal toch wel iets meer beladen door de gebeurtenissen in Panama en Oekraïne. Ik heb er nog nooit zo bewust bij stil gestaan dat het wel degelijk echt mis kan gaan...

De drukte in de vertekhal is als een gewone zondag 20 juli zou zijn. Toch merk je dat mensen er mee bezig zijn. Mensen die langs de bloemenzee bij vertekhal drie lopen, gesprekken bij de gate terwijl we nu.nl nauwlettend in de gaten houden, artikelen vanuit diverse invalshoeken, verschillende theorieën, de hele wereld is er mee bezig. Gelukkig vliegen wij met een Russische maatschappij met Moskou als tussenlanding...
Nothing to worry about ;)

Onze tas volgens de laatste technieken in een spaceshuttle naar het vliegtuig gestuurd. Die zien we in Vietnam wel weer verschijnen :)
Marjolein kon inchecken op stoel 33C en ik op 6A. Helemaal gezellig, misschien kunnen we nog net naar elkaar zwaaien. Gelukkig heeft het onwijs leuke KLM personeel op deze vlucht haar best gedaan. We mochten naast elkaar zitten in de businessclass! Top! Ik hoef niet te beschrijven hoe heerlijk deze vlucht was, met een beetje inlevingsvermogen kunnen jullie dat prima invullen ;)

Op Moskou genoten van een halve liter bier, welke na een korte nacht en een halve dag reizen best lekker valt :p
Een uur voor vertrek gingen we ons toch maar bekommeren over de lokatie.van onze gate.
De vlucht stond namelijk al een paar uur niet op de borden. Ze geven hier blijkbaar alleen de informatie van de vluchten die gaan vanuit de betreffende vertrekhal. Een vertekhal verder vonden we onze vlucht, die betrekkelijk minder fijn en vooral vrij slapeloos verliep. Normaal gesproken slaap ik als een roosje in elk vervoermiddel, het zal de onderliggende gedachte wel geweest zijn... Behoorlijk gebroken kwamen we aan.

What to do? Pinnen, bus zoeken, hotel vinden en inchecken. Easy :)

WE ARE MILJONAIR!!
Na beide 8 miljoen gepint te hebben, kwamen we er in de bus achter dat een ticket 5000 p.p. kost. We waren met 4 personen volgens de chauffeur ( onze backpacks tellen ook als persoon) dus sloegen de plank aardig mis met onze miljoentjes.. Behulpzaam als ze zijn, werd het geld voor ons spontaan gewisseld :) Met dit heerlijke lokale busje op naar zo dicht mogelijk bij ons hotel. Geweldig om te zien hoe al het verkeer langs elkaar heen slingert op zoek naar een 'handig' plekje op de weg. Na het uitstappen er een (backpacktechnisch gezien) aardige wandeling aan vast moeten plakken. Op elke hoek van de straat hebben we gevraagd waar we heen moesten. Iedereen stuurde ons, heel fijn, ongeveer in de zelfde richting en op elke hoek van de straat was het steevast nog 1 minuut lopen ;)
Dankij de spontane behulpzaamheid van wat Vietnamezen hebben we het hotel gevonden. Time to get some sleep.

Na onze powernap het gedeelte van de stad rondom ons hotel verkend. Een gezellige bende! Overal is bedrijvigheid, mensen die iets verkopen, heel veel brommers en auto's die zij aan zij door de straten rijden en veel toeristen waarvan er maar weinig westerlingen zijn. Na 5 uur wakker te zijn, was het om 21.00 wederom bedtijd!

Doing like the locals do..
We zijn in Vietnam en kunnen twee dingen doen, vertrouwd westers op zoek naar westerse dingen of bij de cultuur van het land blijven.
Juist ja, op straat eten. We zagen een tentje langs een hele drukke weg aan de Saigonrivier. Daar zitten veel locals, dus het zal wel goed zijn. De kaart was geheel in het vietnamees en bestond alleen uit tekst. De locals die dachten Engels te spreken, hadden grote moeite met de juiste uitspraak. Sorry, what do you say? Wij proberen te herhalen wat zij zeggen, zij het opnieuw zeggen, herhalen, opnieuw, elkaar aankijken met grote vraagtekens boven de ogen.. Veel wijzer werden we niet, totdat er ineens twee varkensoren boven het hoofd van een local verschenen. Owww juist! We've got it! Niet dat we nu wisten wat we moesten bestellen. Okee.. euhhh lets take number ... 43. Het bleek gebakken schoenzool te zijn. Culinair genieten op zn best ;) De service en de gezelligheid maakten alles goed. De schoenzolen werden aan tafel voor ons gebakken op een gourmetplaatje, voor de lauwe biertjes kregen we een emmertje ijs en iedereen wilde onze aandacht. Hollandse meiden zijn daar blijkbaar een unicum. Hoezo van toerist naar bezienswaardigheid.

Avond 2 besloten voor een menukaart met plaatjes te gaan. Heerlijke noedelsoep gegeten :) Om lekker lokaal te blijven zijn we een biertje gaan halen op straat. Daar zat een Australiër die al een aardig bakkie op heeft terwijl hij ons uitnodigt op het plastic meubilair plaats te nemen. Samen met wat Vietnamezen zit hij daar blijkbaar al even. Een hoop bla bla, twee bier, heel veel keer yo (ze proosten hier bij elke slok) en wat kennis over Ho Chi Minh versus Saigon later (Ze haten Ho Chi Minh vanwege het communisme wat hij in het zuiden doorgedrukt heeft. Daarom noemen ze het, net als voor de invloed van Ho Chi Minh, Saigon) besluiten we naar huis te gaan. Early day tomorrow, daagje Mekong Delta. Dat ook dit een bijzonder avontuur zou gaan worden, wisten we toen nog niet...

Mekong Delta!

Tjaaa.. Als je tijdens een busrit met je geboekte tour uit de bus wordt gezet om plaats te maken voor de bagage van een stel Japanners, dan vraag je je toch een aantal dingen af...
Zij in de bus, wij in het hotel waar zij uit kwamen... Al snel kwam er een andere bus, waar wij wel in mochten. Na 10 minuten kwam de reisleider erachter dat ze een stel waren vergeten op te halen. Kleinigheidje heb je al snel. Dan wachten we gewoon tot ze alsnog opgehaald zijn. 3 uur na onze pick up kon de eigenlijke tour beginnen. Gelukkig slaapt de bus lekker en maakt onze reisleider alles goed met de energie die hij in zijn werk steekt.

Vol enthousiasme vertelt hij over zijn cultuur. We komen erachter dat je je als zwangere Vietnameese vrouw beter op kunt sluiten. Wat een regels! Niks met brie en biefstuk, maar bepaalde muziek is slecht voor de baby, net als het eten van een aantal planten en werken. Als je geen man hebt of niet weet wie de vader is, moet je heel snel zorgen dat je er 1 krijgt. Dit hoeft overigens de vader niet te zijn.. Gelukkig is er ook hier weer iets met vrouw 1, vrouw 2, vrouw 3, vrouw .., een man vinden zou dus niet zo problematisch moeten zijn.

De tour bracht ons via de upperriver van de Mekong naar een aantal dorpjes, langs een floting market van welgeteld 1 boot en we hebben mee mogen varen met een soort schouw. Vanaf het water hebben we een goed beeld gekregen van het leven op en om deze rivier.

We kunnen deze trip bij iedereen aanbevelen, maar bovenal bij de mensen met een verouderde huid en met potentie problemen in het sexleven. Ze maken hier honeybeethea en deze is het antwoord op al deze problemen. Bestellingen kunnen gedurende onze reis telefonisch doorgeven worden :p

Al met al geen hele bijzondere tour maar wel een erg leuke dag! Vannacht brengen we door in een sleepingbus. We gaan naar Cambodja omdat onze papsen en mamsen dat zo leuk vinden..