Take your time.....

Veel leesplezier! Nog maar 4464 woorden te gaan....

Daar sta je dan, om 6 uur klaarwakker naast je bedje. Voor de laatste keer wakker worden in het vrijwilligershuis. Voor de laatste keer rijden in onze allergeweldigste bolide! Dit keer vond ik het helemaal niet erg! Sterker nog... Ik had zoveel zin in mijn reis!!! Het gaat gebeuren!! Jeahh!!!

Robert en Monique waren zo lief om me bij het hostel te brengen. Echt superlief, ze hadden zelfs aan een afscheidscadeau gedacht, mijn verslaving wel te verstaan! Nacho's, guacamole & de sauvignon blanc!! Tanks daarvoor!!!
Hoe het mogelijk is weet ik nog steeds niet, maar right on time stond daar de bazbus!! Mijn transportmiddel voor de komende tijd! Mijn bag, die ik met moeite ingepakt heb, ging achter in de aanhangwagen en ik met mijn overige handbagage nam plaats in de bus! Op naar Port Alfred!!

Maandag 22 november Port Alfred...
Vlak bij het hostel werd ik afgezet! Daar ging ik dan, ik en mijn nerdenrugzak op weg naar het eerste avontuur. Ik ben superlief ontvangen door de eigenaren van het hostel. Omdat ik alleen reis zorgen ze meteen voor me. Wat wil je gaan doen? Is je kamer goed? Hoe gaat het? Als je vragen hebt kom je gewoon langs? Super om zo ontvangen te worden.
Ik wilde graag gaan paardrijden door de bossen en over het strand. Dit leek me super!! Niet dat ik ooit op een paard gezeten had, op mijn disneyavontuur na dan. Daarbij ben ik ook nog eens allergisch voor die beesten, maar als ja Berdien wil wat, dus ja ik ga paardrijden!!

Loffy, van het hostel, ging gezellig met me mee! Omdat ik met hem ging had ik wat extra's. Toen we aankwamen moesten de paarden nog gehaald worden. Deze staan in de allermeest prachtige omgeving. In een buggy gingen we paarden zoeken. Voor ons uit rende een bokkie (ree) door de wildernis. Geweldig!! De paarden reageerden op de fluit van de paardenvrouw. Ze liepen voor ons uit naar de stal. Geweldig gezicht. Vervolgens moesten we de paarden opzadelen en kregen we allemaal ons eigen paard. Met heb opzadelen heb ik me maar niet bemoeid, want ja... Daar heb ik afsoluut geen kaas van gegeten!
De rit zelf was amazing!! Met 7 paarden reden we in draf door gebieden zo mooi! Door de duinen op het strand, kleine afdalingen in de bossen geweldig!! Ik heb het allemaal niezend en traanogend doorgemaakt, maar het was geweldig. Vooral als het paard even in een kleine galop gaat! Damn! Ik wist niet dat paardrijden zo leuk was!!!

Dinsdag 23 november East London....
Port Alfred had ik snel gezien. Door naar East london dus!
Mijn nieuwe 'huis' was een driepersoonshuisje met uitzicht op zee! Ik sliep voor het eerst sinds 5 weken alleen op een kamer!! Best chill!! Het weer in East London zat niet echt mee.
Gelukkig had ik een missie, naar het postkantoor! Ik ga ff 2 kilo bagage lozen! Hoppa op de boot naar Holland! Stera, een jongen van de Sugar Shack waar ik verbleef, reed me naar het postkantoor en vervolgens naan het East London museum. Best interessant! Vooral de sierraden van de Xhosa mensen! Geweldig, wat die allemaal met kleine kralen kunnen. Stera kwam me weer ophalen en reed me naar town. Ff shoppen, terug naar de shack loop ik wel!!
Hij was nog geen minuut weg en toen bedacht ik me iets... O nee!!! Dit heb ik weer! Mijn pilstrip zit in het pakketje naar huis... Ik als een gek door de stad heen rennen, die ik niet ken. Op zoek naar het postkantoor!!! Where to go??!! Gelukkig ben ik vrij goed in de weg en rende ik de goede kant op. Het pakketje was al weg.... Damn! Gelukkig kon die vrouw regelen dat het terugkwam en ik het morgen kon regelen! Just on time!!! Gelukkig maar!!!
Terug in het hostel zat ik in de huiskamer naast een man. Die man kan praten... Om moe van te worden. Hij doet 20 zinnen over wat je in 1 zin kan zeggen.... saaaiiii!! Gelukkig was daar de uitweg, ik ga even uitwaaien aan zee!! 3 x raden; nee hij ging niet mee, maar hij stelde voor dat ik de hond des huizes meeneem. Vooruit, Berdien de hondenliefhebber (not) gaat wandelen op het strand met een hond! Ik moet zeggen dat het heerlijk was en reuze gezellig met zo'n beestje naast je. Alleen jammer dat hij ineens bedacht weg te lopen... Ik roepen en klappen!! Bradley come!! (Hoorde later van Stera dat hij Mudley heet, verkeerd geinformeerd). Gelukkig ging hij luisteren, want ja hoe leg je dat uit! Ik ben de hond verloren onderweg....

Woensdag 24 november East London.....
Vandaag is mijn missie wederom het postkantoor!! Ik word nog vaste klant!! Samen met Richard, man van het hostel, ging ik die dag op pad. Dat het in Afrika nooit loopt zoals het loopt is bij mij inmiddels bekend. Ik was dus totaal niet verrast dat we eerst iets anders moesten regelen. Voor we bij de publieke taxi's aankwamen hebben we eerst een burger gehaald en deze bij iemand van een evenementenbureau gebracht. Hij wil daar iets gedaan krijgen en met eten is hier vanalles te regelen aldus Richi! Voor het eerst ging ik met de publieke taxi naar een township. Dit is een avontuur opzich. De andere mensen in de taxi vroegen ons zelfs of we wel in de geode taxi zaten. Wat doet een blank meisje namelijk in hemelsnaam in een taxi naar de township.
Bij de familie aangekomen werd er meteen een Afrikaanse maaltijd geserveerd. Pap, met groentes, vlees en heel veel jussaus. Erg lekker! Hierna gingen de kinderen buiten het huisje voor me dansen. Geweldig om te zien hoe goed die meisjes dansen! De tuin stroomde helemaal vol met mensen. Achter het hek van het huis stond het ook vol! Iedereen kwam op de muziek af. Je had ze moeten zien lachen toen ik met de kinderen mee ging dansen! Die houterige Hollander!! Heel gaaf! Richard speelt zelf Jambee. Hij denkt erover om de kinderen te laten dansen tijdens een van zijn optredens. Vandaag kwam hij met het idee om de kinderen mee te nemen naar de Sugar Shack. Daar konden ze dansen voor donatie. Toen de kids van dat idee hoorden straalden ze van geluk. Wow, we kunnen naar de stad en we kunnen geld verdienen!!! Rich belde naar de Sugar Shack om het te overleggen, daar zeiden ze dat het geen nut had omdat er voornamelijk Zuid Afrikaanse gasten waren. Zij zijn niet gevoelig voor acties als deze. De kinderen waren flink teleurgesteld toen ze hoorden dat het niet gebeuren ging.
Wat er toen gebeurde dat had niemand verwacht. Rich kon het niet over zijn hart verkrijgen om het avontuur niet door te laten gaan! De kinderen juichten van blijdschap toen ze hoorden dat ze toch gingen!!
Toen het publieke taxibusje aanreed was het tijd om in te laten. Kinderen erin, 2 megaboxen, cd speler, moeders, baby en wij erbij. Ik kan zeggen dat het busje compleet vol zat! Heel bijzonder was het om de koppies van de kinderen te zien toen ze de zee zagen. Wow, dat is de zee. Ze wonen er dichtbij, maar hebben de zee misschien nog wel nooit gezien. Hun leven is in de township.
Bij de Sugar Shack aangekomen was er eigenlijk niemand om geld te doneren. Maar… de spar is dichtbij! Met z’n allen naar de supermarkt, stroom gepakt en dansen maar! Voor je het weet sta je daar de dansen op de parkeerplaats van een supermarkt. Heel apart! Nadat de kinderen nog een keer in het hostel gedanst hadden was het tijd voor ze om terug te gaan. De vrouw bedankte me voor de dag en dan kom je er (opnieuw) achter dat veel om geld te doen is. Bij het afscheid zei ze dat ze 80 rand tekort hadden voor de taxi. Oftewel, kun je dat ook niet ff betalen. Erg jammer is dat! (Gezien dat het geld dat ze opgehaald hadden genoeg moest zijn).
Al met al was het een superdag! Onwijs bijzonder om zo bij die mensen thuis te zijn en dan ook nog eens de donatie mee te maken.

Donderdag 25 november Hogsback..
Vandaag stond er om 13.00 een auto klaar om mij en nog 3 anderen naar Hogsback te brengen. Dit is een prachtig plaatsje meer landinwaarts. Mijn nieuwe ‘huisje’ had uitzicht op een prachtige tuin. Achter de bomen in de tuin lag een prachtig viewingpoint. Je had daar uitzicht op een lager gelegen gedeelte met bergen eromheen. Heel erg rustig en supermooi. Er was zelfs een badkuip waar je al badderend kon genieten van het uitzicht. Geweldig om op deze plek te mogen zijn. Met 2 Ierse meisjes heb ik het pittoreske centrum van Hogsback verkent. Heel schattig, winkels met echt alleen de basisbenodigdheden in simpele schappen. Overal op straat zie je mensen. Voor je het weet wordt je achtervolgd door een man die je een beeldje probeert te verkopen. Terug naar het hostel liepen we over een zandweg. Uit het niets was daar ineens een Baboon (soort aapje) die het pad kruiste. Blijft gaaf!! ’s Avonds hebben we doorgebracht met pizza eten en wijn drinken in het gezellige barretje van het Hostel. Heerlijk genieten bij een haardvuur.

Vrijdag 26 november Hogsback..
Mijn plan is om vandaag een hikingtrail te gaan lopen. Dit is een wandelpad door het bos waarbij je langs 3 watervallen komt. Dit kan alleen maar mooi zijn! Ik moest alleen nog ff iemand vinden om mee te gaan. Dit is tot nu toe het enige nadeel wat ik heb ondervonden tijdens het alleen reizen. Het is heerlijk. Je kunt doen wat je wilt, je kunt gaan waar je wilt, heerlijk! Alleen nu is het wachten op een groep dat ook gaat. Rond half 12 kwamen er 2 Duitse meisjes aan waarmee ik op pad mocht! Supergezellig! Tot die tijd heb ik genoten van het uizicht bij het viewingpoint en van mijn boek. Top om zo wakker te worden! Het enige wat er om me heen was waren de vogels en de natuur. Ben je al jaloers?!!!

Het hikingtrail was geweldig!!! Zo mooi! Van sprookjesbomen en lianenschommels tot uitzichten en bomen die over het pad groeien. Echt het allermeeste mooi hier!! Net als de watervallen. Zo mooi!! Met de meiden was het ook helemaal gezellig! Leuk om zo elkaar een beetje te leren kennen. Totaal hebben we 4 a 5 uur over het pad gedaan. Kapot en vies van de bagger, maar voldaan kwamen we aan bij het hostel! Echt een topervaring!!

Vanavond zouden eigenlijk Monique, Tessa en Kevin aankomen. Met hen ga ik het weekend doorbrengen. Door het weer, de superslecht verlichte wegen en de kudo’s die plotseling over kunnen steken besloten ze in Fort Beaufort te overnachten. Ik zie ze dus pas morgen.
De avond doorgebracht aan de bar met allemaal mensen. Ik ben zelfs uitgenodigd om een paar dagen bij een boerenknul op zijn boerderij door te brengen. Deze uitnodiging heb ik maar afgeslagen gezien ik al compagny heb dit weekend!

Zaterdag 27 november Alice & King William’s town…
Rond 11 waren mijn matties voor dit weekend daar! We konden natuurlijk niet vertrekken voordat ze het allermeest mooie uitzicht gezien hadden. Ook zij hadden het wowgevoel!
Dit weekend stond helemaal in het teken van de geschiedenis. Als je niet van geschiedenis houdt kun je dit stuk misschien beter overslaan….

Alice…
In Alice staat de universiteit Ford Hare. Dit is de universiteit waar Nelson Mandela gestudeerd heeft. Ford Hare is bijzonder omdat het een van de eerste grote universiteiten was die ook voor de zwarten toegankelijk was. Veel belangrijke politieke leiders hebben hier gestudeerd. In eerste instantie mochten we niet naar binnen. Inderdaad… in eerste instantie. Wij hadden onze troef Bayonda bij ons. Dit is een locale vrouw uit de Xhosa cultuur. Zij spreekt de taal en kan veel meer gedaan krijgen dan wij witties!! Dankzij haar konden we naar binnen! Oke, daar sta je dan.. op het terrein van een inmens grote universiteit. Ik denk dat de oppervlakte 3 keer Ammerstol was. Het eerste zagen we de faculty of law. Iedereen was al binnen en ik stond nog buiten te treuzelen met mijn camera. Vervolgens komt er een jongen op me afgelopen. Waar kom je vandaan? Hoe heet je? Wat betekent je naam? (Dat is in zijn cultuur heel normaal). Ik euhh.. it is meaningless!! My parents liked it!!! Dat was behoorlijk vreemd voor hem om te horen. Om verder te gaan met zijn vragenvuur… Wat doe je in Zuid Afrika? Je moet hier blijven! Je bent niet echt in Zuid Afrika geweest als je niet met een echte Zuid Afrikaanse man bent uitgeweest. Oftewel,… Mag ik je telefoonnummer en je facebook!! Hah! Supergrappig! Sta je daar een beetje beleefd te doen!! Klein detail… zijn t shirt… een groen shirt met een smurf erop en de tekst do I look interesting!! Hoe comisch!!!
Nadat ik een uitweg gevonden had ging ik de universiteit binnen! Aangezien iedereen al ff binnen was liep ik daar als een zwerver door een schoolgebouw!! Ik kan uit ervaring spreken dat je best wel eens kunt verdwalen in een school… Ik rennen door de gangen van de ene collegezaal naar de andere, trap op en af! Goed onthouden waar ik heen ga!! Ik heb zelfs een lesje gegeven in een (weliswaar lege) collegezaal in de universiteit! De foto’s zijn daar…. Haha!!

Na dit avontuur wilden wij natuurlijk het studentenkamertje van Madiba (alias Nelson Mandela) zien! Dit bleek een ware speurtocht! We hebben iedereen de weg gevraagd. Uiteindelijk denken we dat we het gevonden hebben. Ik weet alleen niet wat er beter is, een studentenkamer daar of zijn cel op Robbenisland…. (de kamer wint het net aan)!

Na Ford Hare stond Kings William’s town op de planning!! We wilden het graf van Steve Biko bezoeken! Eerst een stukje geschiedenis….
Steve Biko was een zwarte jongen die naar school ging in KWT. Hij heeft een van de eerste studentenverenigingen opgezet. Hij was de aanstichter van de black consciousness movement. Dit betekent het zwart zelfbewustzijn. Hij publiceerde artikelen in de studentenkrant die het blanke liberalisme van die tijd sterk aanviel. Hij riep de zwarten op voor zich zelf op te komen en zich los te maken van de ketenen die hen eeuwig tot slaaf maakten. Dit speelde allemaal in 1969. Dit vonden de mensen die voor de apartheid waren natuurlijk niet leuk! In 1973 hebben ze Steve Biko een ballingschap opgelegd. Hij mocht KWT niet meer verlaten, mocht geen artikelen meer publiceren en mocht niet meer spreken in het openbaar. In 1974 verdedigde hij zichzelf in een rechtzaak. Dit deed hij zo goed dat hij internationale roem kreeg. Ondanks zijn ballingschap ging hij door met schrijven. Hij wist vaak uit KWT te ontsnappen. In augustus 1977 werd hij aangehouden en naar PE gebracht. Daar werd hij verhoord, gemarteld en vermoord. Een maand later stierf hij aan een hersenbloeding nadat hij door de veligheidspolitie in elkaar geslagen was. Er werd niemand aansprakelijk gesteld…
Steve Biko is dus een persoon die dezelfde idealen had als Nelson Mandela. Het zijn beide anti apartheidsstrijders. Steve Biko stierf op 30 jarige leeftijd.

Dan nu mijn behoorlijk bijzondere ervaring..
In KWT zijn we op zoek gegaan naar zijn graf. Hij ligt begraven op een heel normale begraafplaats. Zijn graf bevind zich in het midden van de armengraven. Met deze informatie gingen wij het kerkhof op. In plaats van rond te kijken naar een hoofdingang pakten wij de eerste en de beste ingang. Dwars over het kerkhof waren we zoekende naar de steen met zijn naam erop. Tussen de armengraven…. Dat moeten graven zijn zonder steen want de armen hadden geen geld voor een degelijk graf. Na een speurtocht vonden we het graf. Best indrukwekkend om te staan aan het graf van een man die zoveel heeft willen betekenen, en heeft betekend, voor de zwarten. Uiteindelijk was er ook een wandelpad naar het graf… Die hebben we uit respect voor de doden op de terugweg maar genomen.

Als je meer kunt krijgen, dan moet je er voor gaan!! Wij zijn op zoek gegaan naar het huis van Steve Biko. Ergens midden in een township ergens buiten KWT. Met hulp van allemaal locals en uiteraard bayonda haar kennis van de taal hebben we het huis gevonden. De deur stond open en wij besloten netjes te vragen of we foto’s mochten maken. We mochten zelfs binnen komen.
Wow!! Na iedereen een Xhosahandshake gegeven te hebben begon te vrouw te vertellen. Na een aantal verhalen en vragen kwamen we erachter dat wij op dat moment sproken met de weduwe van Steve Biko. Met zijn ex-vrouw dus….
Ze heeft al onze vragen beantwoord. Ze vertelde dat zij doordat ze de weduwe van Steve Biko was een tijd lang geen werk heeft kunnen krijgen. Zo waren er meer dingen die haar leven beïnvloed hebben. Na haar verhaal heeft ze ons het huis laten zien. Het indrukwekkendst was de kamer die als memorialroom was ingericht. Er hingen foto’s met verhalen van Steve Biko. Er waren foto’s van belangrijke momenten in zijn leven. Er hing een foto waarin hij opgebaard in zijn kist ligt en er waren foto’s van zijn uitvaart. Zijn kist torende uit boven de mensenmassa die op dat moment allemaal Steve Biko herdachten. Heel bijzonder om dat te zien in het huis waar hij geleefd heeft in plaats van in een openbaar museum.

Na deze zeer bijzondere ervaring was het mooi geweest! Op zoek naar een slaapplek. En wel te verstaan een goedkope, want ja we zijn backpackers en die hebben geen cent te makken!
We hebben 200 rand korting weten te regelen in een heel schattig guesthouse. In de stad was een streetbash aan de gang! Een groot openbaar feest op straat! Geweldig om daar als 4 enige blanken te lopen!

Zondag 28 november Quno, Mhtahta & Queenstown….
Vandaag was het Nelson Mandela dag! We zijn op zoek gegaan naar de roots van Nelson Mandela, in de volksmond Madiba genoemd.

Voor degene die het niet weten, een stukje geschiedenis….
Nelson Mandela is geboren in een hele kleine village genaamd Mvesi. Door omstandigheden is hij opgegroeid in Quno, een andere village. In eerste instantie ging hij niet naar school. Op een dag kwam er een regent om Madiba te halen. Hij ging met de regent mee om daar te wonen en naar school te gaan. Daar kreeg de nu heel erg belangrijke man zijn eerste echte broek. Hij ging naar school, speelde met zijn vrienden op de sliding rock en werd een man. Hij ging studeren en werd wie hij was. Ik kan nog veel meer vertellen, maar ik denk dat jullie onderhand genoeg van de baas zijn tijd hebben gebruikt om mijn verhaal te lezen. Dan te bedenken dat ik nog veel meer te vertellen heb….

Quno dus! Eerst zijn we naar het informatiecentrum geweest. Er is een stripverhaal te zien over zijn leven en je kunt een klein wandelingetje maken naar de sliding rock. De plek waar Madiba altijd speelde met zijn vrienden. Hoe bijzonder is dat! Wij wilden dat spel natuurlijk ook wel proberen. Er was onvoldoende karton te vinden, maar een man wilde wel wat voor ons halen. (een Afrikaan die voor ons de berg op rent om wat te halen… Goed geregeld al zeg ik het zelf!! Normaal rennen ze zo hard niet in dit land! Go with the flow… )
Wachten duurt lang… Ik heb geprobeerd om op mijn teenslippers naar beneden te glijden. Soepel, dat niet.. Goed voor mijn slippers… het allerminst, maar leuk.. het allermeest!!!
Het werd nog leuker! De man kwam terug met een zitting van een stoel en roetsj daar gingen we op de glijbaan van Nelson Mandela naar beneden! Denk aan het effect van de op een vuilniszak van de dijk naar beneden glijden in de sneeuw!! Geweldig!!!
Na dit grappige uitstapje gingen we opzoek naar het huis van Madiba. Dit stond ergens in de buurt…. Good luck!!!

Met behulp van locals en uiteraard onze tolk Bayonda, wat zouden we zonder haar moeten, kwamen we op het juiste spoor. Echt te grappig hoe de mensen hier de weg wijzen. Met heel veel gebaren vertellen ze je dit; ‘go up up up up and than straigth straight straight, no don’t turn DON’T TURN than go down down down, straight straigt enzovoort!!! Afstanden… ja de een denkt 10 kilometer, de ander 5 en de volgende die denkt dat het 20 kilometer rijden is!!!
Met een beetje geluk en heel veel vragen hebben we het huis gevonden! Vraag niet over wat voor wegen we reden, er was in elk geval geen sprake van asfalt of stenen!!

Het huisje van Mandela is een rondavel. Dat is een klein rond huisje met een schattig puntig dakje. Heel klein en dan te bedenken dat daar een groot leider heeft gewoond! De mensen die je tegenkomt in het kleine dorpje en de mensen op straat zijn allemaal heel erg vriendelijk en bereid je vanalles te vertellen. Het is werkelijk waar geweldig om op deze manier zelf op onderzoek uit te gaan! 10 keer leuker dan met een gids die alle plekjes al kent!
Dit was dus onze Nelson Mandela dag!!! Tijd om naar Queenstown te gaan. Daar moesten we Bayonda afzetten omdat ze maandag moest werken. Eigenlijk zou ik eerst afgezet worden in Mthatha om mijn reis te vervolgen. Het weekend was echter zo geweldig dat ik besloot bij hen te blijven! Ik zie wel hoe het loopt en wanneer ik de bus weer kan pakken! Tessa en Monique hadden nog een dag extra vrij genomen zodat we ons historische weekend een dag konden verlengen. We hebben de nacht doorgebracht in een supersjiek guesthouse! Ik heb lang niet meer in zo’n lekker bed geslapen! Geweldig!! Uiteraard met een flinke korting!!!

Maandag 29 november Queenstown….
Ik zal dit stukje proberen een beetje kort te houden.. Ik vertel het thuis wel!! Kan het ook niet helpen, maak iets teveel mee!!! Of ik wil teveel met jullie delen…
Bayonda kon nog een dagje vrij krijgen! Ze ging ons de kleine nederzettingen (villages) rondom Queenstown laten zien. We ontmoeten haar op haar werk. Ze werkt in de rechtzaal als vertaler tijdens een zitting. Voor we het wisten zaten we daar als 4 witties bij de uitspraak van een zitting. Dan voel je toch niet zo op je plaats. Hoe confronterend is dat. Tijdens jou rechtzaak zitten er ineens 4 witties. Dan te bedenken dat in dit dorpje eigenlijk nooit witties komen….

We hebben eerst haar townshiphuisje gezien waar haar broertje een krumpdance performance gaf. Daarna zijn we naar haar village gegaan waar ze opgegroeid is. We zijn daar heel hartelijk ontvangen door haar vader. Hij heeft ons vanalles uitgelegd en laten zien. Ik heb hier mijn meest bijzondere toiletbezoek ever meegemaakt!! Denk wc’tje op de hei en je hebt het!! Geweldig!!!

Hierna hebben we stilgestaan bij een massagraf. Dit is het gevolg van een gevecht in de bergen op 24 mei 1921 tussen de blanken en de Xhosa. Ze hebben alle dode Xhosa zonder pardon in een massagraf gegooid. Op die plek is nu een gedenkplek gemaakt met alle namen van de gesneuvelde strijders. Indrukwekkend!

Vervolgens gingen we naar de village van haar oma en oom. Hier zijn we eerst in een tavern geweest. Dit is een townshipkroegje. Hierna kwam misschien wel het meest bijzondere gedeelte van de trip. Om dit te begrijpen moet ik toch het een en ander vertellen….

De Xhosacultuur…
Als je er aan toe bent om een man te worden dan begint je initiatie. Dit betekent dat je 3 á 4 weken in de bergen gaat wonen. Je slaapt in een tent, gebouwd door je vader, en woont in afzondering van je familie. Dit gebeurt meestal rond het 18e jaar van de jongen. In de hut wordt hij besneden. Hierbij mag hij geen kick geven, verdovingen hebben ze niet….
Als hij denkt dat hij er klaar voor is dan haalt hij zijn witte verf (traditie) eraf en doet er bruine op. Hij loopt dan naar het dorp terug en het feest begint.
De dag voor de jongen naar de bergen gaat is er een ceremonie. Deze hebben wij deels mee mogen maken. We zijn gewoon binnengestapt en hartelijk ontvangen. De jongens dansen & zingen. De vrouwen ook, maar allemaal gescheiden. Wij mochten absoluut niet met de jongens dansen. Wel met de vrouwen. Geweldig om daar even deel van uit te maken.
Ze hebben het zelfgebrouwen townshipbier met ons gedeeld. Als je ziet hoe het eruit ziet moet je bijna kokhalzen, als je het drinkt doe je het, maar zo gaaf dat ze het wilden delen!
De jongen die de dag erna naar de bergen ging vertelde ons dat dit de meest bijzonderde dag van zijn leven was. Wij witties, die op zijn dag zomaar ineens binnenvielen. Bedenk je dat we in zo;n afgelegen gebied waren dat we waarschijnlijk de eerste blanken waren die hier sinds lange tijd verschenen zijn. Gaaf dat wij het bijzonder vinden om daar de zijn en dat zij het bijzonder vinden dat wij er zijn. Het blijft grappig, de witties maken foto’s van de blacks en de blacks van de witties!!

De nacht hebben we wederom doorgebracht in het geweldig mooie guesthouse.

Dinsdag 30 november Cradock&PE…..
Ja PE.. Wie had dat gedacht! Het was het handigst als ik terug zou gaan naar PE. Hier slaap ik dan 2 nachten om donderdag weer op de bazbus te stappen. Om mijn trip te vervolgen!
Donderdag vertrek ik samen met Robert naar Coffee Bay!! Jaaa… ik heb een reismaatje! Onverwacht maar zeker gezellig!! Rob is ook een vrijwilliger! Toen hij van mijn plannen hoorde werd hij zo enthousiast dat hij ook een ticket gekocht heeft!! Helemaal gezellig!!!!

In Cradock hebben we stil gestaan bij de Cradock four. 4 anti apartheidsstrijders die op hun weg terug van PE naar Cradock in koele bloede zijn vermoord. Niet zozeer de moord maakte het belangrijk, maar meer de nasleep. 12 jaar na hun dood hebben de moordenaars hun daad bekend. Na de afschaffing van de apartheid kregen de mensen de kans hun daden op te biechten en vrij gesproken te worden. Dit zodat er meer bekend werd over alle gruwelijkheden tijdens de apartheid. Dit verhaal was echter zo gruwelijk dat ze wel degelijk straf hebben gekregen. Deze 4 mannen liggen ook begraven op een gewone begraafplaats midden in een stadje.

Mijn 2 daagjes in PE heb ik heerlijk doorgebacht! Uiteraard nog een keer genoten van de nacho’s en lekker op het strand gelegen!! Morgen een daagje niks doen in de bus!!
Coffee Bay! Here we come!!!

Zeg maar tegen jullie werkgevers dat jullie weer beschikbaar zijn!! Mijn verhaal is klaar!!

Lieverds, geniet van de sneeuw en bewaar een sneeuwbal voor me!!!

Liefs,
Berdien